4 maart 2007

4 maart 2007
Het is vandaag zondag, maar heb een paar dagen mijn dagboek niet bijgehouden. Vandaar dat ik het hele weekend maar met jullie doorneem. Het was namelijk een druk bezet, maar geweldig weekend.

Vrijdag om 15.00 uur kwam Mandy met Shivai langs om Nederlands te komen eten bij ons. Naja Nederlands…we hadden in ieder geval aardappels klaar gemaakt met groenten in de wok en zalm met een yoghurt sausje erbij…Echt heerlijk!! En dat vonden Mandy en Shivai gelukkig ook heel lekker! Ik had samen met Mandy en Shivai even een rondje gelopen door onze wijk heen. Mandy keek haar ogen uit, want de huizen hier zijn veel groter en beter onderhouden. Tegen 20.00 uur gingen Mandy en Shivai naar huis. Toen zij weg waren hebben we gebeld met Sunil om te vragen of hij zaterdag ochtend nog even met Olga naar de dokter kon i.v.m. haar voet die nu wel erg pijn deed door de ontsteking van de wond. Sunil adviseerde om gelijk te gaan (het was toen 21.00 uur), omdat je op zaterdag ochtend heel lang moest wachten en doorgestuurd zou worden naar de huisarts. Dus wij werden om 21.00 uur opgehaald door Sunil op weg naar het ziekenhuis. Ze hadden Olga’s naam en geboortedatum nodig en kon toen doorlopen naar de wachtkamer. Ik bleef buiten wachten omdat ik nog bij de balie geroepen zou worden voor het één en ander. Toen Olga terug kwam vertelde ze hoe bruut ze behandeld was. De verpleegster had heel hard het steriel gaasje op de wond zitten drukken en het verband wat ze erom heen had gedaan zag er ook uit om te lachen. Haha
Na het bezoek in het ziekenhuis moesten we naar de apotheek om daar de antibiotica en de zalf op te halen. Hier kwam ook een jongen die we in het ziekenhuis ook tegenkwamen. Hij had een mitella nodig die hij daar ophaalde. Deze moest hij zelf maar om zien te krijgen. Aangezien Celine en ik een EHBO diploma hadden hebben wij deze jongen maar even geholpen met zijn mitella. Hij was ons erg dankbaar.
Het was 23.00 uur toen we terug naar huis konden. Sunil reed speciaal voor ons over de Kommewijne brug, want hier waren we nog niet overheen gereden. Echt een prachtig uitzicht over Paramaribo. Ook liet hij ons nog een ongure plek onder de brug zien. Echt ik zal jullie maar niet vertellen wat ik daar zag….Dit was gewoon een plek waar mensen zaten te ….
Allemaal auto’s op een rij, volgens mij waren het voornamelijk prostituees. Natuurlijk kon Sunil het niet laten om ook nog even zijn grote licht van de auto’s aan te zetten.. haha
Toen we dan echt naar huis gingen zagen we tot overmaat van ramp nog een omgebouwde man die als vrouw langs te weg zichzelf verkocht. Bah!! Hij liet nog even z’n kont aan ons zien!! En dan moet je vervolgens nog gaan slapen met die beelden in je hoofd.


Zaterdag konden we eindelijk na twee weken weer naar White Beach. De zon was fel, maar tussendoor kwamen er gelukkig ook even wolken voor de zon. Zo was het nog wel uit te houden. Tegen 17.00 uur gingen samen met Sunil weer terug naar huis, want Sibren en ik gingen ’s avonds uit eten bij de Waag. Wij hadden vandaag (zondag) namelijk 7 jaar verkering. Ik had ’s morgens voordat we weggingen nog even gauw met de manager geregeld om een roos op tafel te leggen voor Sibren en de tafel mooi aan te kleden. Het zag er dan ook prachtig uit…De manager had allemaal rode sterretjes op tafel gelegd en het romantisch gemaakt met allemaal waxine lichtjes. Sibren was verrast en vertelde dat hij eigenlijk vanmorgen ook rozen wilde halen, maar opgesloten zat…Celine en ik hadden namelijk per ongeluk 2 sleutels meegenomen…oeps!
Sibren en ik aten allebei als voorgerecht gevulde paprika en als hoofdgerecht varkenshaas met honing en ananas. Echt heerlijk romantisch gegeten!
Naderhand nam Sibren me mee naar ’t Vat om daar nog een cocktailtje te drinken. Hij liep even weg en kwam met een enorm groot boeket met bloemen terug. Het waren allemaal tropische bloemen. Echt prachtig, heel lief van hem. Toen hij het terras op kwam leek het net zo’n bloemen jongen die bloemen wilde verkopen, zo kun je een beetje nagaan hoeveel bloemen hij voor me had gekocht! Check de foto’s voor de mooie bloemen, want helaas gaan jullie deze niet meer in het echt zien.

Vanmorgen hebben we allemaal lekker uitgeslapen. Om 11.00 uur werd ik gewekt door de wekservice Celine, want om 12.00 uur zou Sunil ons ophalen om bij hem het Holi feest van de Hindoestanen te komen vieren. De Hindoestanen noemen dit feest: Phakwa.
Voor de Hindoestanen houdt het in dat ze hun zonden kunnen wegwassen door met verf en kleurstoffen op en naar elkaar kunnen gooien. Voordat we weggingen hebben we nog even een foto gemaakt waarop we allemaal nog schoon te zien zijn.
Sunil deed ons hekje van het balkon dicht en Sibren was al aan de beurt. Hij kreeg de eerste lading kleurstof over zich heen. Zijn haar leek wel grijs!! Haha.
Eenmaal bij zijn huis aangekomen stond zijn vrouw al in de keuken om van alles te koken. Ze maakte zelf rotti pannenkoeken, rijst, boontjes met aardappels, komkommer met pepers erin (die moet je niet opeten, want zelfs zij kunnen hier niet tegen) Sibren nam per ongeluk toch zo’n peper. Ik geloof dat hij een hele fles water achterover heeft gegooid!!
Het was echt gezellig. Tussendoor kwam er ook nog familie langs om iedereen een fijn Holi feest te wensen. Tussendoor ging het verf gooien gewoon door. Echt we werden letterlijk en figuurlijk ingepeperd met het liefst zwarte verf. Sunil peperde ons keer op keer in…en maar lachen. Op een gegeven moment besloten we om ons allemaal op Sunil te richten. Hebben we hem even goed terug gepakt. Toen het verf en de kleurstof op was zijn we overgegaan op water…is ook heel leuk een watergevecht. Tegen 18.00 uur gingen we naar huis. We hadden allemaal een pijnlijk gezicht door de verbranding van gisteren.
Toen we thuis waren vroegen we ons af hoe we al die verf er af gingen wassen. Dit was anders niet zo’n probleem, maar er zat ergens een lekkage, waardoor er bij de onderburen regelmatig gedweild moest worden. Beetje jammer met al die verf erbij natuurlijk.
Toch maar gedouched, want niemand was thuis bij hen. Het kan ook zijn dat de klusjesman de lekkage al had gemaakt en anders horen we het morgen vast wel.
Dit was ons alweer, morgen weer naar stage en kijken of we de kinderen weer een stapje verder kunnen helpen.