trip naar Galibi

Galibi: van 17 t/m 19 april:
Dinsdag zijn we rond 10.00 uur vertrokken richting Albina en vanuit hier zijn we met de boot naar Galibi gevaren. Ik zat precies op de goede plek, want ik kwam drijfnat aan!! Haha. Gelukkig was het stralend mooi weer, zodat mijn kleren snel waren opgedroogd.
Eerst hebben we al onze hangmatten in ons kamp gehangen. Galibi is echt een ontzettend mooi eiland, overal ligt zand, er is geen verhard stukje weg te bekennen. De mensen lopen ook vrijwel de hele dag op blote voeten.. heerlijk!!
Om 19.00 uur zouden we vertrekken naar het schilpadden eiland. Aangezien we in Suriname zitten werden we pas opgehaald met de boot om 20.30 uur..
Dit eiland ligt in de Atlantische oceaan. De schildpadden die we hadden gezien waren naar mijn idee echt gigantisch groot. Wim vertelde dat dit nog niet eens de allergrootste waren, want dit waren de leater bags (leren ruggen). We mochten van de gids niet in het gezicht van de schilpadden schijnen, want anders liepen de schildpadden weer terug naar zee en waren ze gedesoriënteerd. Wim deed dit per ongeluk wel een keer om te laten zien aan de gids dat er daar ook één lag, je kunt wel raden wat er gebeurde…de schilpad liep regelrecht terug naar de zee en had nog geen eieren gelegd.
Als een schilpad eieren gaat leggen dan zit hij in een soort van trance, in totaal kan hij er wel 1,5 uur mee bezig zijn! Hij graaft een grote kuil en gaat hier dan in liggen, nadien graaft hij deze weer helemaal dicht. In eerste instantie dacht ik: hoe gaat hij uit deze kuil komen, maar hij graaft zich er prima uit! Interessant om te zien.
We hebben ook gezien dat een schildpad eieren ‘uit poepte’. (weet even niet hoe ik dit moet uitleggen) Onze gids liet ons dit goed zien, de schildpad merkt hier niets van omdat hij in trance was. Ook heb ik een ei vastgehouden, deze is heel flexibel, heel apart gevoel.
Ik heb zijn poten nog gevoeld, deze voelt leerachtig aan, maar is niet ontzettend hard.
Toen we menig schildpad hadden gezien, voeren we terug naar Galibi. Jammer genoeg ging dit niet zo makkelijk als de heenweg. We hadden nu te maken met eb, dus waren er midden op zee ontzettend veel zandbanken. Pff vond het best eng. Telkens weer belandden we weer op zo’n zandbank. Moesten ze weer uit de boot om de boot te duwen. En dan te bedenken dat je midden op de Atlantisch oceaan bent..midden in de nacht!! was echt blij dat we ‘thuis’ waren.

Woensdag
Vandaag was het een relax dag! We hebben bijna de hele dag door gevolleybald en tussendoor hebben we ons afgekoeld met een duik in de zee. Daar waar wij aan het volleyballen waren zagen we een hond met een aapje op z’n hoofd! De hond beschermde het aapje als zijn eigen kind!
Tegen 13.00 uur hadden we afgesproken om met de mensen van dit eiland een wedstrijdje volleybal te spelen.
Echt je geloofd het niet, maar het hele eiland kwam zowat bij elkaar! Wat een gezelligheid zeg! We hadden dus heel wat bekijks. De mensen hier zijn heel ongedwongen en openhartig. Ik vind dit echt mooi om te zien. De kinderen hoor je hier ook niet zeggen dat ze zich vervelen, terwijl zij vrijwel geen speelgoed hebben. Zij zien de natuur als hun speelgoed.
Wim en Claudia hadden samen Hindoestaand eten gemaakt. Erg pittig, maar wel heel lekker. Na het eten hebben we het spel quizmaster nog gespeeld! Deze keer ging er minder Borgoe door dan vorige keren. Eindelijk een keer niet aangeschoten mijn hangmat in…en ik moet zeggen dat slaapt stukken beter…haha




Donderdag
Vandaag zijn we rond 11.00 uur vertrokken met de boot weer richting Albina. De zon straalde weer en dat is zo lekker als je op de boot zit!! Volgens mij kan ik nu ook niet meer bruiner worden. Ik lijk net een indiaan zeg maar!!! Ik kan hier zo blijven als ik wil..
Eenmaal op Albina aangekomen zijn we ook gelijk richting Paramaribo gereden. In eerste instantie wilden we nog met de boot naar Frans Guana om daar een croisantje te nuttigen, maar dat hebben we toch maar niet gedaan.
Thuis aangekomen hebben we onze spullen uitgepakt en allemaal eerst een frisse douche genomen. ’s Avonds zijn we naar het pannenkoeken restaurant gegaan!

De laatste dagen in Paramaribo zijn nu in zicht, heerlijk om straks naar huis te gaan, maar anderzijds heb ik het gevoel nog zoveel te moeten zien van dit land. Ik ben er nog lang niet op uit gekeken. Ook moet ik mijn lieve vriendje hier een maand achterlaten. Denk er maar nog niet teveel over na, maar zal het er wel moeilijk mee krijgen.